Το Σκρα !

Ξημέρωσε η χαραυγή, δεκαεφτά Μαΐου

διαταγή εδόθηκε

διαταγή εδόθηκε παρά του Στρατηγείου

παρά του Στρατηγείου.

Να προελάσει ο στρατός, το Σκρα να καταλάβει

γιατί μάς το εμόλυναν

γιατί μάς το εμόλυναν οι Γερμανοβουλγάροι

οι Γερμανοβουλγάροι.

Βαράει το πυροβολικό, τα σύρματα χαλάει

και το γενναίο Πεζικό

και το γενναίο Πεζικό αμέσως προχωράει

αμέσως προχωράει.

* * *

Ο σκοπός !

Με το κράνος βαρύ στο σκοτάδι

με την λόγχην στο χέρι χρυσή

στην φωτιάν στο βουνό στο λαγγάδι

την πατρίδα φυλάττω «τις εί ;».

Κουρασμένη σε δάφνη από κάτω

γύρε τώρα πατρίδα μου εσύ

άγρυπνός σου σκοπός σε φυλάττω

ως να έλθει η ώρα «τις εί ;».

Τις εί, τις εί, τις εί

και πάλι τρις τις ει,

δράμετε Έλληνες μεγάλοι και μικροί. (δις)

Κάπου, κάπου καμιά μαυρομάτα

(αχ ποιος ψεύτης το κάλλος μισεί;)

σαν νεράϊδα μού κόβει την στράτα

σαν ιππότης τής λέω «τις ει;».

Μες στη νύχτα τ’ αστέρια για φως μας

Και στην στράτα μια λάμψη χρυσή

σταυρωμένος περνά ο Χριστός μας,

Μον’ σε Κείνον δε λέω «τις ει;».

Τις εί, τις εί, τις εί…. κ.λ.π.

* * *

Ανάλογα της εποχής τότε ήταν και τα : «Ο κλέφτης ή Μαύρ’ ειν η νύχτα στα βουνά», «Το πιλάφι» και τα «Γιάννενα».

Βαγγέλης Χατζημανώλης