Αχ αυτός ο Αύγουστος !

Αύγουστος, μήνας ξεχωριστός! Μήνας τού καλοκαιριάτικου Πάσχα, μήνας τής θαλασσινής απόλαυσης, τού καρπουζιού, τού σταφυλιού, τού σύκου, τού αυγουστιάτικου κολιού (κάθε πράμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο), άντε και τού «τραχανά» που έγινε πια πολιτιστικό δρώμενο η παρασκευή του τώρα τελευταία, όπως η γιορτή τής σαρδέλας, τού ούζου…και πάει λέγοντας.

Αύγουστος, μήνας τής ομαδικής ηρωϊκής εξόδου των μνημονιακών πολιορκημένων από τα αστικά κέντρα και δη εκείνο το ανυπόφορο και άθλιο των Αθηνών. Εξόδου ωσάν εκείνης τού Μεσολογγίου που τώρα εκτός από…λευτεριά, είναι και φυγή για λίγα μπάνια, λίγη ξεκούραση, λίγη δροσιά στα εγκαταλειμμένα πάτρια εδάφη, σε βουνά και κάμπους και ραχούλες και στα νησιά, που τέτοιες μέρες τα θυμούνται όλοι, μαζί κι αυτά τα καλλιτεχνικά θεατρικά μουσικά μπουλούκια για το τερπνό μετά τού ωφελίμου. 

Τέλος, Αύγουστος με το υπέροχο, ερωτικό, ρομαντικό φεγγάρι του, ενίοτε και δύο, Αύγουστος με τα όλα του εκτός απ’ τα ευρώ…που στους πολλούς είναι ελάχιστα έως λίγα και στους λίγους πολλά έως σκασμού!

Αλλά αλίμονο, είναι και μήνας με δυό φάτσες, την όμορφη όπως τα προαναφερθέντα, και την άσχημη όπως τα παρακάτω: Μήνας δηλαδή κατάθλιψης από την επιστροφή των προσκαίρως ελεύθερων πολιορκημένων στα ίδια και στα ίδια της μνημονιακής ρουτίνας και μιζέριας, και μήνας που σε προδιαθέτει δυστυχώς για τα ζόρικα τού χειμώνα κατά το «Από Μάρτη Καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα». Και μόνο αυτό; Τούτος ο Αύγουστος με τα φετινά του «μερομήνια» δεν μάς τα λέει ευχάριστα και είναι αρκετά σημαδιακός και συμβολικός… Διότι η ημερομηνία 21^η Αυγούστου που τώρα επέλεξε ο πρωθυπουργός μας να ακουστεί το διάγγελμά του στα πέρατα τής οικουμένης, φέρνει στους συνειρμούς μας, μιαν άλλη 21^η … εκείνη την αποφράδα τού Απριλίου τού τότε… Ενώ μπορούσε κάλλιστα να επιλέξει την 23^η αυτού του μήνα που είναι και τα Εννιάμερα τής Παναγιάς μας, μπας και βάλει το χέρι της και τα διαγγελλόμενα μάς βγουν σε καλό! Γιατί βλέπετε, έχουμε και μιαν άλλη ημερομηνία την «4^η Αυγούστου τού Μεταξά» που λέγανε, και όσο να’ναι όλα αυτά μάς τα χαλάν κάπως τα κέφια και μάς βάζουν σε σκέψεις…διότι αν βγήκαμε απ’ τα μνημόνια…από ποιά πόρτα ή παράθυρο βγήκαμε και πού θα μπούμε! Αυτό είναι το ζητούμενο.

Όσο για την Ιθάκη που επέλεξε ο πρωθυπουργός για το διάγγελμά του, ως άλλος Οδυσσέας, ε εντάξει, ο καθένας μας στην Οδύσσειά του άμα μπλέξει με Συμπληγάδες και Κίρκες και Κύκλωπες, πάντα αναζητά την Ιθάκη του και την Πηνελόπη του. Το θέμα είναι να τα βγάλεις πέρα με τούς μνηστήρες και να βρεις απείραχτη την Πηνελόπη σου, που τώρα στην περίπτωσή μας έχει γίνει τής Πηνελόπης-Ελλάδος μετά των μνηστήρων αυτής το κάγκελο και πού’σαι ακόμα! Πάντως ευτυχώς που τον Αύγουστο όπως λέει η παροιμία «είναι παχιές οι μύγες» και έτσι μάς διασκεδάζουν την όλη… υπόθα! Κάτι είναι κι αυτό! 

-ο -ο -ο-

Βαγγέλης Χατζημανώλης